همیشه خوب است که درباره اجزای رایانه خود به ویژه منبع تغذیه بدانید زیرا یکی از مهمترین مؤلفههای رایانه است اما اهمیت آن اغلب توسط اکثر کاربران نادیده گرفته میشود. اگر شما سیستم شخصی خود را ساخته اید، در این صورت میتوانید از همه اجزای خود از جمله منبع تغذیه اطلاع داشته باشید، اما اگر شما آن فناوری تکنیکی را ندانید توانایی ساخت را هم نخواهید داشت و یک کامپیوتر از پیش ساخته شده را خریداری میکنید بنابراین برای کمک به شما در اینجا میخواهیم راههایی را که با کمک آنها میتوانید از مشخصات منبع تغذیه خود در هنگام خرید مطلع شوید، بگوییم
نکته اساسی و مهم، دانستن مقدار وات منبع تغذیه است:
منابع برق از نظر تعداد واتی که تولید میکنند رتبه بندی میشوند. هرچه رایانه قدرتمندتر باشد، توان بیشتری را برای قطعات فراهم میکند. بیشتر PSU یا منبع تغذیهها حداکثر تعداد واتی را که از آنها خارج میشود، معمولاً بین 200 وات تا 1800 وات تعیین میکنند. برای اینکه بفهمید چند وات برای تأمین انرژی رایانه خود نیاز دارید به عنوان یک قاعده کلی میتوان اینگونه گفت که یک کارت تصویری AGP از 30 تا 50 وات قدرت استفاده میکند. یک کارت تصویری PCI Express از 50 تا 150 وات استفاده میکند یا در صورت داشتن یک کانکتور برق اضافی در کارت، ممکن است از 150 تا 300 وات استفاده کند. کارتهای PCI معمولی بین 5 تا 10 وات مصرف میکنند و هارد دیسک بین 15 تا 30 وات مصرف میکند. مادربرد شما احتمالاً از 50 تا 150 وات استفاده میکند.
یک منبع تغذیه دسکتاپ دارای توان خروجی از 200 وات تا 1800 وات (برای محصولات سطح بالا) است. اگر حداکثر توان یا ترکیبی TDP (قدرت طراحی کلی) از اجزای موجود سیستم شما 300 وات باشد، درنتیجه PSU 600 واتی مناسبتر خواهد بود. اگر فکر میکنید که به مرور نیازی به گسترش سیستم خود نخواهید داشت، میتوانید با واحدهایی با ظرفیت پایینتر کنار بیایید، اما انتخاب PSU با ظرفیت بالاتر شرط بهتری است. در مجموع باید گفت بهترین منبع تغذیهای که میتوان برای یک رایانه انتخاب کرد (جدا از سایر پارامترها)، منبع تغذیهای است که میزان توان تولیدی واقعی آن کمی بیش از میزان توان مصرفی کل قطعات و اجزای رایانه باشد تا هیچ گاه به منبع تغذیه فشار نیاید. میزان توان مصرفی هر یک از قطعات بر روی راهنمای همان قطعه درج میشود.
کانکتور و اتصالات
در منبع تغذیه اتصالات مختلفی وجود دارد و خوشبختانه آنها به گونه ای طراحی شده اند که شما نمیتوانید هنگام نصب آنها را اشتباه کنید و در هنگام اتصال، اگر اشتباهی بخواهید وصل کنید کابل به راحتی در شکاف اتصال جای نمیگیرد. و ایراد اتصال مشخص میشود.
یکی از وظایف اصلی منبع تغذیه (PSU) تامین برق مادربرد شما است. این کار از طریق کانکتور 20 پین یا 24 پین انجام میشود. یکی از پینها به سیم PS-ON تعلق دارد (معمولاً سبز است). این کانکتور بزرگترین اتصال است. در منبع تغذیه قدیمی AT، این کانکتور به دو بخش: P8 و P9 تقسیم شده است. برخی از منبع تغذیهها دارای دو کانکتور هستند یعنی یکی با 20 پین و دیگری با 4 پین و فرم 20 + 4 پین دارند که کابل 24 پین به عقب مادربرد 20 پین سازگار است و در مادربردهای امروزی کانکتور 24 پین موجود است که در تصویر زیر مشخص است. چهار پین در یک بلوک جداگانه و 20 پین در بلوک جداگانه دیگر قرار دارند
توان SATA
امروزه کلیه دستگاه های پخش دی وی دی مدرن، هارد دیسکها و SSD با توان SATA تغذیه میشوند رابط منبع تغذیه 15 پین SATA یکی از اتصالات برق معمولی محیطی در رایانهها است. این اتصال دهنده استاندارد برای همه درایوهای سخت SATA و درایوهای نوری است. کابلهای برق SATA برای تأمین انرژی سخت افزار داخلی SATA مانند هارد دیسک مورد نیاز است. آنها با دستگاههای قدیمیتر موازی ATA (PATA) کار نمیکنند یک تفاوت بین کابلهای داده PATA و SATA این است که دو دستگاه PATA میتوانند به همان کابل داده وصل شوند، در حالی که فقط یک دستگاه SATA میتواند به یک کابل داده SATA متصل شود. با این حال، کابلهای SATA بسیار نازکتر و آسانتر در داخل کامپیوتر کنترل میشوند که برای مدیریت کابل برای گردش مناسب هوا نیز بسیار مهم است